Όταν προσευχόμαστε στο Θεό λαμβάνουμε συχνά απαντήσεις από Εκείνον
με διάφορους τρόπους. Ένας εξ αυτών είναι μέσα από την μελέτη της Αγίας Γραφής.
Όταν λοιπόν ανησυχείς για το μέλλον της πατρίδας σου ο Θεός σε οδηγεί στο
θεόπνευστο κείμενο της Βίβλου που ναι μεν αναφέρει ιστορικά γεγονότα αλλά η ιστορία
επαναλαμβάνεται και Κύριός της είναι ο Ίδιος.
Ο
προφήτης Ησαΐας ή Πέμπτος Ευαγγελιστής, ως απεσταλμένος του Κυρίου, αναφέρεται σε
γεγονότα της εποχής του (8ος αιώνας π.Χ.) αλλά που αφορούν σε όλη την ανθρωπότητα
όλων των αιώνων. Μιλά για μια εποχή κρίσης και μας προσφέρει ως αξονικός
τομογράφος τα όσα συμβαίνουν στην σύγχρονη κοινωνία μας και πιο ειδικά στην Ελλάδα.
Ας δούμε μερικά από τα αναφερόμενά του στο 29ο κεφάλαιο του
βιβλίου του.
«Καί ἔσται ὡς κονιορτός ἀπό τροχοῦ ὁ πλοῦτος
τῶν ἀσεβῶν καί ὡς χνοῦς φερόμενος τό πλῆθος τῶν καταδυναστευόντων σε, καί ἔσται
ὡς στιγμή παραχρῆμα». « Καί θά γίνῃ σἄν σκόνη, ὁμοία πρός αὐτήν
πού δημιουργοῦν καί σηκώνουν ὀπίσω των οἱ τροχοί, ὁ πλοῦτος τῶν ἀσεβῶν καί σάν
χνοῦδι πού τό σηκώνει ὁ ἄνεμος τό πλῆθος αὐτῶν πού σέ καταδυναστεύουν, ὦ Ἱερουσαλήμ,
καί θά γίνῃ ἡ καταστροφή αὐτή σἄν στιγμή ἀμέσως». Πράγματι ήταν φοβερό πώς με την κρίση των τραπεζών κινδύνεψε να γίνει σκόνη ο
πλούτος-παράνομος ή όχι- των ανθρώπων. Έγιναν για μια στιγμή όλοι ίσοι
τουλάχιστον στον οικονομικό τομέα.
Στο ίδιο
κεφάλαιο, στον 9ο στίχο διαβάζουμε: «Ἐκλύθητε
καί ἔκστητε καί κραιπαλήσατε οὐκ ἀπό σίκερα οὐδέ ἀπό οἴνου». Δηλαδή :
« Αφού δεν εννοείτε να
διορθωθήτε, παραλύσατε και αποβάλετε πάσαν ηθικήν αίσθησιν και περιέλθετε εις
την κατάστασιν της κραιπάλης και της μέθης, η οποία δημιουργείται ουχί από
μεθυστικά ποτά, ουδέ από οίνον, αλλ᾽από την τύφλωσιν της αμαρτίας».
Εντύπωση
προξενεί στην εποχή μας ότι ενώ η κατάσταση της χώρας είναι σχεδόν τραγική τα
πάθη των ανθρώπων, όλων μας, όχι μόνο δεν ελλατώνονται αλλά μάλλον αυξάνουν. Αυτό
φανερώνει την πνευματική τύφλωση στην οποία αναφέρεται ο προφήτης χαρακτηρίζοντάς
την : «τύφλωσιν της αμαρτίας». Με απλό
τρόπο στο θέμα αυτό αναφερόταν ο άγιος Παΐσιος και έλεγε αυτό ακριβώς ότι οι άνθρωποι
στην ζωή τους βρίσκονται σαν μεθυσμένοι και ξυπνούν από την κατάσταση αυτή
ξαφνικά με τον θάνατό τους. Τον θάνατο αυτό υπαινίχθηκε και ο Χριστός όταν
ρωτήθηκε από τον μαθητή του αν μπορεί να πάει για να θάψει τον πατέρα του. Η απάντηση
του Χριστού ήταν: «Ἄφες τούς νεκρούς θάψε
τούς ἑαυτῶν νεκρούς».
